ทัวร์เนปาล : เมืองโปขระ Pokhara

ทัวร์เนปาล : เมืองโปขระ Pokhara

เป็นเมืองใหญ่ที่สุดของประเทศในแง่พื้นที่ ทำหน้าที่เป็นศูนย์กลางการปกครองของจังหวัดกันฑากี เป็นเมืองที่มีประชากรมากเป็นอันดับสองของเนปาลรองจากกรุงกาฐมัณฑุ ตัวเมืองตั้งอยู่บนความสูง 822 เมตรเหนือระดับน้ำทะเล ริมฝั่งตะวันออกของทะเลสาบเฟวา Phewa Lake แต่ได้ขยายออกไปทั้งทิศเหนือ ตะวันออก และทิศใต้ โดยมีเทือกเขาอันนาปุรณะซึ่งมียอดเขาสูงที่สุด 3 ใน 10 แห่งของโลก ซึ่งได้แก่ ยอดเขาเถาลคิรี Dhaulagiri สูง 8,167 เมตรเหนือระดับน้ำทะเล อันดับเจ็ดของโลก ยอดเขามานาสซู Manaslu สูง 8,163 เมตรเหนือระดับทะเล อันดับที่ 8 ของโลก และยอดเขาอันนะปุรณะ Annapurna สูง 8,091 เมตรเหนือระดับทะเล อันดับที่ 10 ของโลก

โปขระ ถือเป็นเมืองหลวงของการท่องเที่ยวเนปาล ซึ่งนักท่องเที่ยวทุกคนมาเยือนเนปาล “ต้องมา” เมืองที่เต็มไปด้วยกิจกรรมทั้งทางน้ำ ล่องเรือในทะเลสาบเฟวา จุดเริ่มต้นของกิจกรรมเทรคกิ้งพิชิตยอดเขาต่างๆ ในจังหวัดกันฑากี เช่น เส้นทางอันนะปุรณะเซอร์กิต ที่เดินผ่านเขตอนุรักษ์พันธุ์สัตว์อันนะปูรณะ

โปขระ เมืองที่ตั้งของ “ทหารกูรข่า Gurkha soldiers” ที่โด่งดังจากสงครามหิมาลัยในอดีต เป็นยอดนักรบบนภูเขาสูงพื้นเมืองของเอเชียใต้สัญชาติเนปาล ที่ได้รับการเกณฑ์เข้าเป็นทหารของกองทัพอังกฤษ เนปาล และอินเดีย นอกจากนี้ยังได้รับการประจำการเป็น กองกำลังกูรข่าสิงคโปร์ หน่วยสำรองกูรข่าบูรไน กองกำลังรักษาสันติภาพของสหประชาชาติที่ประจำอยู่ในเขตสงครามทั่วโลกด้วยเช่นกัน

โปขระ ตั้งอยู่บนเส้นทางการค้าข้ามเทือกเขาหิมาลัยอันเก่าแก่ระหว่างจีน-ทิเบต-อินเดีย ในศตวรรษที่ 17 โปขระได้เป็นส่วนหนึ่งของอาณาจักรคาสกี Kaski Kingdom ซึ่งเป็นอาณาจักรเล็กๆ หนึ่งในยี่สิบสี่อาณาจักรโบราณของเนปาล ภายใต้การปกครองของกษัตริย์พริธวี นารายัน ชาห์ ทำให้โปขรากลายเป็นชุมทางสำคัญบนเส้นทางการค้าจากกาฐมัณฑุไปยังเมืองจุมฬะทางตะวันตกของเนปาล และเส้นทางการค้าจากอินเดียสู่ทิเบต
เชื่อกันว่ามีการตั้งถิ่นฐานครั้งแรกในสมัยกษัตริย์กุลามัณฑัน ชาห์ ขาด โดยมีเมืองบาตุเลเจาร์ ซึ่งอยู่ทางตอนเหนือของหุบเขาเป็นศูนย์กลางการปกครองในช่วงฤดูหนาวกลางศตวรรษที่ 14 ได้มีการสร้างวัดบินเดบาสินี Bindhyabasini temple ขึ้น และมีการขอให้พราหมณ์ปรชุลีและเหล่าสานุศิษย์เข้ามาตั้งรกรากและดูแลวัด โดยจะได้รับการจัดสรรที่ดินบางส่วน ที่เรียกกันว่า พีรตะ โฑพี เกาฑะ Birta Dhobi Gauda ให้เป็นตลาดและศูนย์กลางทางการค้าแห่งแรกในหุบเขาโปขระ ก่อนที่กษัตริย์องค์สุดท้ายของชาวคัสก์ จะเชิญครอบครัวพ่อค้าชาวนีวะร์ 16 ตระกูลโยกย้ายจากภักตปูร์มาตั้งรกรากอยู่ในบริเวรวัดบินเดบาสินี สามแยกนลมุกห์ และไภราบ โตล ซึ่งสร้างความเจริญให้กับโปขระตั้งแต่ศตวรรษที่ 18 จนถึงปัจจุบัน

ปัจจุบันพลเมืองหลัก 3 กลุ่ม ประกอบไปด้วย ชาวคาสก์ Kaski ซึ่งมี 4 วรรณะ ได้แก่ วรรณะเฉตรี Chhetri ซึ่งเป็นกลุ่มใหญ่ที่สุด (เป็นวรรณะย่อยของชาวคาสก์ที่พูดเนปาลี เป็นกลุ่มลูกหลานขุนนาง เจ้าเมือง รวมถึงนายทหารต่างๆ ที่อพยพมาจากอินเดียในยุคกลาง) วรรณะพราหมณ์หรือบาฮุน เป็นกลุ่มมีมากที่สุดอันดับสองรองจากเฉตรี(เป็นวรรณะย่อยที่เป็นชาวอินโด-อารยัน) ฐากูรี Thaguri (เป็นวรรณะย่อยที่เป็นชนชั้นปกครองดั้งเดิมตั้งแต่ยุคอาณาจักรคาสะ มัลละ ที่ปกครองในอาณาเขตไพซีและเจาบีซี และลูกหลานราชวงศ์ของเนปาลในอดีตก็มาจากชนเผ่าย่อยนี้เช่นกัน) และ ดาลิตเขา Hill Dalit หรือ จัณฑาลเขา และชาวชนเผ่าซึ่งถือเป็นวรรณะต่ำที่สุด ชาวกูรุง Gurung ซึ่งเป็นชาวเขาชาติพันธุ์ชิโน-ทิเบตัน นับถือศาสนาบอน (ศาสนาผีแบบทิเบต) ที่อาศัยอยู่ในจังหวัดกันฑากี โดยเฉพาะบริเวณภูมิภาคอันนะปุรณะ และชาวกูรข่าที่เคยมีอาณาจักรยิ่งใหญ่ในยุคโบราณ ซึ่งไม่ถูกนับให้อยู่ในระบบวรรณะของเนปาล และ ชาวมะกะร์ Magar ซึ่งเป็นกลุ่มชาวชาติพันธุ์ที่ใหญ่เป็นอับดับสามของเนปาล โดยมีถิ่นอาศัยอยู่แถบฝั่งตะวันตกของแม่น้ำกันฑากี นอกจากนี้ยังมีประชากรชาวนีวะร์จำนวนมากในบาตุเลเจาร์ เมืองศูนย์กลางทางการค้าทางตอนเหนือสุดของโปขระ ซึ่งก็เป็นถิ่นอาศัยของชาวกันฑารวาส ซึ่งเป็นชนเผ่านักดนตรีด้วยเช่นกัน

โปขระมีภูมิอากาศแบบกึ่งเขตร้อนชื้น แต่ด้วยระดับความสูง 800 เมตรเหนือระดับน้ำทะเล ทำให้อุณหภูมิอยู่ในระดับปานกลาง โดยในฤดูร้อนมีอากาศชื้นและอบอุ่น อุณหภูมิเฉลี่ยระหว่าง 25 ถึง 35 องศาเซลเซียส ในฤดูหนาวมีอุณหภูมิระหว่าง -2 ถึง 15 องศาเซลเซียส มีฝนตกมากที่สุดในฤดูฝน ระหว่างเดือนมิถุนายน-กันยายน ท้องฟ้าปลอดโปร่ง มีแดด ในฤดูหนาวและฤดูใบไม้ผลิ อุณหภูมิสูงสุดที่เคยมีบันทึกไว้ คือ 38.5 องศาเซลเซียส และต่ำที่สุด 0.5 องศาเซลเซียส